ഗ്യാരണ്ടികളുടെയും വാഗ്ദാനങ്ങളുടെയും കാലമാണല്ലോ ഇത്. ആരോഗ്യ
ചികിത്സാ രംഗത്തും സാമ്പത്തിക നിക്ഷേപരംഗത്തുമൊക്കെ സേവന
ദാതാക്കള്‍ ഗ്യാരണ്ടിയുടെ പരസ്യവുമായി രംഗത്തുണ്ട്. വണ്ടി മുതല്‍
കിണ്ടി വരെയുള്ള എല്ലാ ഉല്‍പന്നങ്ങള്‍ക്കും ഉപഭോക്താവിന് ഗ്യാരണ്ടി ഉറപ്പാണ്. അദ്ഭു
തരോഗശാന്തിക്കും ആഭിചാരത്തിനും വരെ അതിന്‍റെ പ്രണേതാക്കള്‍ ഗ്യാരണ്ടി നല്‍ക്കു
ന്നുണ്ട്. ജീവന് യാതൊരു ഗ്യാരണ്ടിയുമില്ല എന്നത് അംഗീകരിക്കാന്‍ പ്രയാസമുള്ള ഒരു
പച്ച പരമാര്‍ത്ഥമാണ്. പക്ഷേ സ്വത്തിനും ജീവനും സുരക്ഷ ഏല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കുന്നു.
ഏറ്റവും അധികം ഗ്യാരണ്ടി വേണ്ടത് വീടിനും മറ്റു കെട്ടിടങ്ങള്‍ക്കുമാണ്. സത്യത്തില്‍ അതു
കിട്ടുന്നുണ്ടോ?. കമ്പിയും സിമന്‍റും പോലുള്ള ചില നിര്‍മ്മാണ സാമഗ്രികള്‍ കാലങ്ങളോളം
നിലനില്‍ക്കുമെന്ന ഗ്യാരണ്ടിയൊക്കെ വാഗ്ദാനം ചെയ്യാറുണ്ട്. ചില കെട്ടിട നിര്‍മ്മാതാക്കളും
അവരുടെ അപാര്‍ട്ട്മെന്‍റുകള്‍ക്ക് പരിമിതമായ ഗ്യാരണ്ടി നല്‍ക്കുന്നതായി ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടി
ട്ടുണ്ട്. കരാറുകാരുടെ കൈയില്‍ നിന്നും 'പെര്‍ഫോമന്‍സ് ഗ്യാരണ്ടി' എഴുതി വാങ്ങുന്ന
നിയമപരമായ ഒരു ആചാരവും നിലവിലുണ്ട്. പക്ഷേ പ്രസക്തമായ ചോദ്യം ആര്‍ക്കിടെക്റ്റു
കള്‍ അവരുണ്ടാക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങള്‍ക്ക് എന്ത് ഗ്യാരണ്ടിയാണ് നല്‍കുന്നത് എന്നതാണ്.
ഈടും ഉറപ്പും സൗന്ദര്യവും സൗകര്യവും സുസ്ഥിരതയും ഗ്യാരണ്ടി ചെയ്യുമോ, അതോ
കക്ഷിയുടെ മനസിനെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന എടുപ്പുകള്‍ ചേര്‍ത്ത് കെട്ട്കാഴ്ചയായി കെട്ടി
ടങ്ങള്‍ തീര്‍ത്ത്, അവരുടെ പൊള്ളയായ പൊങ്ങച്ചത്തെ ഊതിവീര്‍പ്പിച്ച് സമൂഹമധ്യത്തില്‍
ഉയര്‍ത്തി നിര്‍ത്തി പുകഴേറ്റുമോ? അതോ പരമ്പരാഗത വാസ്തു പ്രവാചകരെ പോലെ
മനുഷ്യന്‍റെ ഭയത്തെ മുതലെടുത്ത് കൈകണക്കും അടങ്കല്‍ പട്ടികയും മരണചുറ്റും കാട്ടി
ഭയപ്പെടുത്തുമോ?. എന്നിട്ട് ആയുരാരോഗ്യ സൗഖ്യവും സമ്പത്തും സന്താനലാഭവും സമാ
ധാനവും ഗ്യാരണ്ടി ചെയ്യുമോ? . ഇത്തരം കണ്‍കെട്ടു വിദ്യകള്‍ കാണികള്‍ പയ്യെ പയ്യെ
തിരിച്ചറിഞ്ഞു തുടങ്ങിയത് ഗ്യാരണ്ടി തകരാന്‍ ഇടയാക്കി. ആത്യന്തികമായി ഒരു ചോദ്യം
അവശേഷിക്കുന്നു. മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി ഉപഭോക്താവിനും കക്ഷികള്‍
ക്കും എന്തു ഗ്യാരണ്ടിയാണ് ആര്‍ക്കിടെക്റ്റുകള്‍ നല്‍കുന്നത്. ഇതിനുള്ള ഉത്തരം സ്വയം
കണ്ടെത്തണം. ഉത്തരം തൃപ്തികരമല്ലെങ്കില്‍ നാം ചെയ്യുന്ന പണികള്‍ വൃഥാവിലാണ്.
വെള്ളത്തില്‍ വരച്ച വരകളാണ്.
